در حالی که سیستم های ترمز سنتی در طول یک قرن اخیر تغییر چندانی نکرده اند؛ ترمز الکترونیکی (brake-by-wire) یک طرح مفهومی کاملا جدید بر اساس طراحی ساختاری کاملا متفاوت است که خودروسازان و عموم مردم تا کنون از پذیرش آن امتناع کرده اند. در حالی که ترمز های هیدرولیک مرسوم مشکلات خود را دارند ، هنوز هم دانستن این که بین پای شما و لنت های ترمز و یا کفشک های واقع در چهار گوشه خودروی شما رابطه فیزیکی مستقیم وجود دارد مسأله امیدوار کننده ای است.جهت مشاهده قیمت باتری ماشین و خرید آنلاین باتری ماشین رانا کلیک کنید.
ترمز برقی این رابطه مستقیم را حذف کرده است و به همین دلیل است که این فناوری از کنترل الکترونیکی سوخت و حتی سیستم فرمان برقی هم خطرناک تر به نظر می رسد.
ماهیت اطمینان بخش ترمز های هیدرولیکی
شیوه ای که ترمزهای مرسوم برای ده ها سال است از آن استفاده می کنند به این صورت است که فشردن پدال ترمز موجب ایجاد فشار هیدرولیکی می شود که از آن طریق لنت ها یا کفشک های ترمز فعال می شوند. در سیستم های قدیمی ، پدال ترمز به صورت مستقیم به جزء هیدرولیکی سیستم که سیلندر اصلی نامیده می شود متصل است. در سیستم های مدرن یک تقویت کننده یا بوستر ترمز که عموماً توسط خلأ کار می کند نیروی پدال را تقویت نموده و موجب ترمزگیری راحت تر می شود.
جهت مشاهده قیمت باتری ماشین و خرید آنلاین باتری ماشین دنا کلیک کنید.
سیلندر اصلی ترمز به محض فعال شدن فشار هیدرولیکی را در ترمزها ایجاد می کند. فشار فوق بر روی سیلندرهای فرعی که روی هر یک از چرخ ها قرار دارند منتقل می شود که روتور میان لنت های ترمز را فعال کرده و یا کفشک های ترمز را به سمت بیرون به بدنه داخلی کاسه چرخ می فشارد.
ترمز های هیدرولیکی مدرن عملکرد پیچیده تری دارند ولی اصول و روش کار به همان ترتیب ذکر شده است. تقویت کننده هیدرولیکی باعث می شود که راننده نیاز به اعمال نیروی کمتری داشته باشد ، و فناوری های کمکی نظیر ترمز ضد قفل و سیستم کنترل اصطکاک قابلیت فعال یا غیر فعال سازی خودکار ترمزها را دارند.
استفاده از ترمز های الکتریکی و الکترو هیدرولیکی در تریلر ها امری مرسوم بوده است. از آنجا که تریلر ها برای چراغ ترمز و چراغ های راهنما توسط سیم به کشنده متصل هستند ، نصب کردن یک سیلندر ترمز الکترو هیدرولیکی یا فعال کننده هیدرولیکی کار ساده ای است. برخی از خودروساز ها از فناوری مشابه در محصولات خود استفاده کرده اند ولی ارتباط تنگاتنگ سیستم ترمز با مقوله ایمنی خودرو و سرنشین ، باعث شده است که در این رابطه بسیار محتاطانه عمل کنند و به این ترتیب از تمام قابلیت های فناوری ترمز الکتریکی استفاده نشود.
ترمزهای هیدرولیکی سریع متوقف می کنند
نمونه های تولید شده ترمز های برقی از یک مدل الکترو هیدرولیکی استفاده می کنند که الکترونیکی محض نیست. این سیستم ها همچنان از اجزای هیدرولیکی استفاده می کنند ، ولی سیلندر اصلی مستقیما توسط نیروی فشاری که راننده بر پدال وارد می کند فعال نمی شود. در عوض ، سیلندر اصلی توسط یک موتور یا پمپ الکتریکی که از کامپیوتر خودرو فرمان می گیرد فعال می شود.
در سیستم الکتروهیدرولیکی هنگامی که پدال ترمز فشرده می شود ، کامپیوتر خودرو اطلاعات دریافت شده از حسگرهای مختلف را در یافت نموده و محاسبه می کند که هر یک از چرخ های خودرو به چه میزان نیرو برای توقف نیاز دارند. سپس سیستم مقدار فشار هیدرولیکی مورد نیاز برای هر چرخ را به هریک از ترمزها اعمال می کند.
تفاوت اصلی دیگر بین ترمز های الکترو هیدرولیکی و ترمزهای هیدرولیکی معمولی ، مقدار فشاری است که در سیستم مورد استفاده قرار می گیرد. معمولا ترمزهای الکترو هیدرولیکی تحت فشار هیدرولیکی بیشتری نسبت به ترمزهای معمولی کار می کنند. ترمز های هیدرولیکی در شرایط رانندگی معمولی تحت فشار تقریبی 800 psi کار می کنند ، در حالی که سیستم های الکترو هیدرولیکی فشار هیدرولیکی بین 2000 تا 2300 psi برای ترمزگیری اعمال می کنند.